- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Zie je zondag! - Alle afleveringen
Marleen heeft ze een gesprek met Wout, die door zijn drukke baan als treinmachinist het geloof een beetje uit het oog verloor. Toen zijn vader overleed, kwam hij weer in contact met de gemeente Parkstad, die de dienst verzorgde. Ook spreekt Marleen met Ada. Zorgen voor kinderen is wat ze het liefste doet, maar door haar leeftijd maakt ze zich zorgen wie dit stokje straks van haar overneemt. Naast de kinderen in de kerk heeft Ada ook lang zorgen gehad om haar pleegzoon, die door drugsgebruik psychische problemen kreeg. Zal zij haar zorgen los kunnen laten met uitzicht op de toekomst?
Marleen ontmoet de eigenzinnige Erik. Hij heeft pas tien jaar geleden de diagnose autisme gekregen. Hij voelde zich zijn leven lang niet begrepen door zijn omgeving en hij begreep de wereld ook niet. Sociale contacten blijven moeilijk voor hem, maar met zijn camera durft hij wel een stapje dichterbij te komen en zijn eigen wereld te creëren waarin mensen hem wel snappen. Ook spreekt Marleen met Thea. Door veel bezig te zijn hoeft ze niet na te denken over haar lastige jeugd en de fysieke pijn die ze nog elke dag heeft. Sinds een jaar gaat ze naar PKN Parkstad en ze voelt zich helemaal opgenomen door de gemeente.
Marleen is te gast in de gemeente Parkstad in Limburg. Onderdeel van de Protestantse Kerk Nederland. Ze bezoekt bijzondere mensen in het heuvelachtige landschap. Een daarvan is de parttime dominee, Agnes. Een vrouw die met humor het leven relativeert, ondanks de grote verliezen in haar leven. Het verlies van haar dochter heeft haar dichter bij haar roeping gebracht om predikant te worden. Ook spreekt Marleen met ras-Limburger, Maurits. Van kleins af aan speelt hij al in de Harpe Davids fanfare. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij zich altijd verbonden voelde met de kerk. Maurits vindt het ook fijn om naar de sterren te kijken.
Mensenlevens gaan lang niet altijd over rozen. Bij veel mensen die tegenslagen te verduren krijgen, komt vroeg of laat de vraag op: 'Waarom overkomt mij dit?' Marleen ontmoet een aantal mensen die ieder op hun eigen manier met deze vraag omgaan. Boris en Stephanie konden hun geluk niet op toen hun zoontje Aron werd geboren, tot hij besmet bleek met een virus dat zijn hart aantastte. Tien weken lag de baby doodziek op de intensive care. Nu gaat het gelukkig weer goed, maar het vervolg blijft onzeker. Toch probeert het stel de zorgen over de toekomst los te laten, net als de vragen over het waarom.
Marleen is te gast bij Rafaël Almere, een kleine pinkstergemeente die deel uitmaakt van een groot landelijk en internationaal netwerk. De gemeente wil een gastvrije plek zijn. Het motto is dan ook 'voel je thuis, voel je vrij'. Iedereen mag er zijn, precies zoals zij of hij is. Dat heeft tot gevolg dat er heel verschillende mensen in de kerk zitten. * In hun huwelijk vertegenwoordigen Rob en Raquel twee uitersten. Hij is een nuchtere Hollandse techneut die kritisch naar de Bijbel kijkt; zij een levendige Braziliaanse met een onwrikbaar vertrouwen op God. Toch vinden ze elkaar in de overtuiging dat geloof handen en voeten moet krijgen.
Marleen bezoekt Piet en Jeanette. Zij reisden de hele wereld rond om als bioloog fossielen op te graven. Hun werk als bioloog en het geloof leverde soms lastige gesprekken op. Inmiddels hebben zij een manier gevonden om daarmee om te gaan. Marleen ontmoet ook Geonne, een jongedame die ervan droomt om door te breken als singer-songwriter. Daarvoor probeert ze alles op alles te zetten, maar in de kerk valt die drang weg en kan zij volledig tot rust komen.
Marleen gaat in gesprek met Johannes. Na jarenlang worstelen met zijn seksuele geaardheid durfde hij eindelijk tegenover zijn familie uit de kast te komen. Dat is helaas niet door iedereen goed ontvangen en met een deel van zijn familie heeft hij zelfs geen contact meer. Toch stapt hij binnenkort in het huwelijksbootje. Ook gaat Marleen in gesprek met Marianne. In haar vorige kerk voelde zij zich nooit goed genoeg en niet volledig geaccepteerd. In de Jacobikerk mag ze wel zijn wie ze wil zijn en wordt ze gezien met al haar talenten.
Marleen is op bezoek in de Jacobikerk in Utrecht, een echte stadskerk die onderdeel is van de Protestantse Kerk in Nederland. Iemand die daar helemaal haar plekje heeft gevonden is Margreet. Na een heftig verleden besloot ze om het roer om te gooien en een nieuwe start te maken in een andere omgeving en lid te worden van een nieuwe kerk. Inmiddels heeft zij haar plekje binnen de kerk gevonden en geeft ze er zelfs rondleidingen. Ook Reina was wel toe aan een nieuwe start. Een aantal jaar geleden kreeg zij tijdens startzondag in de kerk een herseninfarct. Na een hectisch leven zoek ze nu vooral rust en stilte binnen de kerk.
Voor remonstranten is geloven een zoektocht. Er zijn geen vastomlijnde kaders of dichtgetimmerde belijdenissen. Ieder bewandelt een eigen pad. En dat geldt eigenlijk voor het hele leven, ontdekt Marleen in de Remonstrantse kerk van Twente.
In de Remonstrantse kerk in Twente zitten een hoop grijze koppies. Veel gemeenteleden zijn vader of moeder, opa of oma. Maar de hechte band tussen ouders en kinderen is ook kwetsbaar. Dat hoort Marleen in de verhalen van de mensen die ze deze week ontmoet.
Marleen Stelling duikt in de wereld van protestantse gemeenten; van conservatief tot vrijzinnig, van ingetogen tot uitbundig, van traditionele dorpskerk tot migrantenkerk. Hoe geven kerken zichzelf vorm om in deze tijd relevant te zijn?
Neeltje had het vroeger goed voor elkaar: een goede baan en een goed salaris. Toen ze in financiële problemen kwam, moest ze een beroep doen op de voedselbank. Nu zet ze zich al jaren in als vrijwilliger voor diezelfde voedselbank en strijdt ze voor een leefbare wijk. Ook gaat Marleen langs bij Ellen. Na een huwelijk van 21 jaar moest ze opeens op eigen benen staan. Ze moest zelf geld verdienen en zorgen voor haar zoon die leerproblemen heeft. Ze had nooit het vertrouwen dat ze dingen zelf kon doen, maar door haar taken bij Geloven in Moerwijk heeft ze haar zelfvertrouwen teruggekregen.
'Geloven in Moerwijk' is een pioniersplek van de Protestantse Kerk Nederland en heeft een geheel eigen vorm van kerk-zijn ontwikkeld: een groep mensen die vooral maatschappelijk betrokken is bij alles en iedereen uit de buurt. Marleen maakt kennis met de rasechte Hagenezen Jolanda en Rico. Zij zijn kartrekkers van Geloven in Moerwijk, maar noemen zichzelf geen christen. Door zijn alcoholverslaving in het verleden zocht Rico een bezigheid om van de drank af te blijven. Die bezigheden vindt hij bij Geloven in Moerwijk.
Marleen is op bezoek bij melkveehouder Arie. Zijn leven kwam in een stroomversnelling terecht toen zijn vader een ongeluk kreeg op de boerderij. Hierdoor moest hij het bedrijf eerder overnemen dan de bedoeling was. Zorgen voor zijn vader, de boerderij draaiende houden en vader zijn van een gezin met jonge kinderen is best een uitdaging voor hem. Zijn geloof trekt hem door de lastige dagen heen. Ook gaat Marleen in gesprek met koster Jan Dirk. Koster zijn in coronatijd is voor hem soms ook best een uitdaging. Er wordt veel extra's van hem gevraagd en dat maakt zijn werk nu anders dan anders.
In de Nederlands Gereformeerde Kerk in Wageningen zitten veel mensen met grote idealen. Zo vertrok Jody jaren geleden met haar man Mark en twee jonge kinderen naar Kenia om daar een bedrijf te starten dat ontwikkelingsorganisaties ondersteunde. Door omstandigheden is ze echter teruggekeerd naar Nederland, terwijl Mark in Kenia achterbleef. De kerk, waarmee Jody altijd banden heeft gehouden, helpt haar hier weer aarden. Het buitenlandse avontuur van Gideon en Irma was een lange reis door Europa. Een soort geestelijke stage om te zien hoe een leven in afhankelijkheid van God eruitziet. Inmiddels zijn ze teruggekeerd in Wageningen.
Het leven is soms een lange zoektocht naar je bestemming. Cathalijnes pogingen om buschauffeur te worden, verliepen bepaald niet op rolletjes. Maar dankzij haar eigen doorzettingsvermogen, met hulp van Boven en steun uit de gemeente, wist ze haar droom te verwezenlijken. Ondertussen deed ze bovendien een belangrijke ontdekking over haar afkomst. Ook Pieters levensweg is met de nodige kronkels verlopen. Nadat hij jarenlang zijn eigen plan had getrokken, ervaarde hij dat hij door God bij de kladden werd gegrepen. Hij kwam terecht bij de NGK en daar deed hij vorig jaar, op zijn 78e, openbare geloofsbelijdenis.
Marleen Stelling duikt in de wereld van protestantse gemeenten; van conservatief tot vrijzinnig, van ingetogen tot uitbundig, van traditionele dorpskerk tot migrantenkerk. Hoe geven kerken zichzelf vorm om in deze tijd relevant te zijn?
Marleen heeft een mooi gesprek met Anneke. Als kind heeft zij een verschrikkelijke start gehad, tot haar tante zich over haar ontfermde. Diezelfde tante was ook degene die haar in aanraking bracht met het Leger des Heils, een plek die Anneke zeer dierbaar is geworden. Ook gaat Marleen op bezoek bij Jolanda, de dochter van Anneke. Het Leger des Heils stroomt namelijk bij een groot deel van de familie door de aderen. Jolanda's zoontje staat op het punt om 'jongsoldaat' te worden en daarmee officieel toe te treden tot het korps.
Marleen ontmoet jeugdouderling William van den Berg. Ruim twee jaar geleden werd er bij William kanker geconstateerd. Er volgde voor hem en zijn gezin een pittige tijd. In die periode beloofde hij aan God dat, als hij zou genezen, hij zich dienstbaar wilde opstellen aan de kerk. En kort daarna werd hij gevraagd als jeugdouderling. Een keuze waarbij William uit zijn comfortzone moest komen. Tot slot spreekt Marleen met Janine Bezemer. Zeventien jaar geleden verloor zij haar dochter Sterre. Janine worstelde met God: waarom kon dit gebeuren? Zij en haar man hadden zo uitgekeken naar hun dochter.
We volgen Joost van Wissen. Hij ontmoette Corina in de kroeg en kwam tijdens het daten erachter dat ze christelijk was. Joost had verder niks met het geloof, maar door Corina begon hij zich er steeds meer in te verdiepen. Hij ging af en toe mee naar de kerkdienst en deed Bijbelstudies. Het geloof groeide en hij voelt zich steeds meer thuis in de kerk. Ook veearts Henriette Bruggink heeft haar plek in IJsselmuiden gevonden. Ze voelde zich niet meer thuis in de kerk van haar ouders en ging op zoek naar een nieuwe gemeente. Haar ouders vonden dit een moeilijke keuze. Hier heeft zij een weg in moeten vinden.
Bertil Brink is al 27 jaar fulltime koster in de Hervormde Gemeente IJsselmuiden/Grafhorst. Zijn liefde voor de kerk en haar geschiedenis is groot. Als hij midden in de kerk staat, kan hij wegdromen en denken aan de mensen die hier al honderden jaren geleden bij elkaar kwamen om het geloof te beleven. De eerste bewoners van IJsselmuiden zijn hier gedoopt, getrouwd en begraven. Alle belangrijke momenten hebben zich in de kerk afgespeeld en hij vindt het bijzonder dat hij deze kerk netjes mag houden.
Ennio zagen we voor het eerst dansend bij de Evangelische Roze Vieringen in Amsterdam. Daar is nu minder gelegenheid voor, maar daardoor ontstaat er juist weer ruimte voor andere dingen. Ennio heeft uitgebreid de tijd genomen om op zijn leven te reflecteren en is gul met het delen van de lessen die hij heeft geleerd. Ondertussen mist Patricia de mensen die ze elke zondag ontmoette wel verschrikkelijk. Haar kerk, de Evangelische Broedergemeente in Utrecht, is een hechte groep mensen. Een stevige omhelzing is daar eigenlijk onmisbaar. Nu dat niet kan, neemt Patricia haar toevlucht tot digitale wegen.
Marleen Stelling duikt in de wereld van protestantse gemeenten; van conservatief tot vrijzinnig, van ingetogen tot uitbundig, van traditionele dorpskerk tot migrantenkerk. Hoe geven kerken zichzelf vorm om in deze tijd relevant te zijn?
Marleen ontmoet oud-docent Cor Sneep. Als leider van de catechese probeert hij jongeren te begeleiden op de weg van het geloof. Maar niet door ze met de ware leer om de oren te slaan. Cor weet wat het is om te twijfelen. Door dat te accepteren schept hij ruimte voor zichzelf en anderen. Die ruimte heeft Paula van Cadsand in haar jeugd helaas niet ervaren. Ze groeide op een in een zeer conservatieve gemeente, waar ze zich bekneld voelde. Jaren later vond ze de weg naar de Lutherse Kerk. De herinnering aan de donkere periode in haar leven blijft ze met zich meedragen, maar daardoor ziet ze het licht nu des te helderder.
Muziek speelt een heel belangrijke rol in de Lutherse traditie. Het is zelfs zo belangrijk dat de kerkmusicus er op gelijke voet staat met de dominee. Jeroen de Haan is de cantor-organist van de Lutherse Kerk in Woerden. Marleen spreekt hem over zijn rol, waar hij met ziel en zaligheid invulling aan geeft. Het orgelspel van Jeroen wordt geregeld aangevuld met de zoetgevooisde tonen die Maria Knöps uit haar blokfluit weet te toveren. Na een moeilijke scheiding herontdekte ze de blokfluit én de Lutherse Kerk. De verbondenheid die ze vindt in de gemeente wordt versterkt door samen muziek te maken, maar ook door met elkaar te eten.
Marleen is in Woerden en maakt kennis met de Lutherse Kerk. Deze kerk is al eeuwenoud en heeft een geheel eigen karakter. Iemand die daar alles van afweet, is Han Ruppert. Toch was er een periode dat hij nauwelijks betrokken was bij de kerk. Juist in de tijd dat hij zijn zoon verloor. Maar door een onverwachte ontmoeting op de begraafplaats werden de banden met de kerk weer aangehaald. Hij ontmoette Agnes ten Hoeve. Zes jaar geleden overleed haar man. Sindsdien ervaart ze steun bij een paar vriendinnen uit de gemeente. Daarnaast heeft ze in tijden van corona een unieke manier gevonden om uiting te geven aan haar Lutherse identiteit.
Marleen spreekt met koster Arie en zijn vrouw Corrie. De twee zijn door een moeilijke tijd gegaan door hun onvervulde kinderwens. Juist door de ICF-leden zijn ze in die periode ontzettend goed gesteund. Ze komen uit een omgeving waar weinig mensen met een niet-Nederlandse achtergrond wonen. Aan andere culturen moesten ze dus een beetje wennen, maar nu willen ze juist niets liever. Marleen heeft ook een mooi gesprek met Martin en Mirelva. De twee hadden nooit gedacht een stel te worden, maar volgens hen had God andere plannen met ze. Nu zijn ze de allerbeste maatjes en steunen elkaar door dik en dun.
Marleen ontmoet het vrolijke stel Frederike en Sherif en hun dochter Mercy. Het stel leerde elkaar kennen toen Frederike vrijwilligerswerk deed in Egypte. Hun liefde was groter dan alle cultuurverschillen en samen besloten ze naar Nederland te gaan om daar hun toekomstdromen te verwezenlijken. Hun plekje binnen ICF moeten ze nog een beetje vinden, maar ze worden met open armen ontvangen door de kerkleden. Een van die kerkleden is Enwiah, een man die ervan geniet om veel voor anderen te doen.
Marleen Stelling duikt in de wereld van protestantse gemeenten; van conservatief tot vrijzinnig, van ingetogen tot uitbundig, van traditionele dorpskerk tot migrantenkerk. Hoe geven kerken zichzelf vorm om in deze tijd relevant te zijn?
Zo op het eerste gezicht lijkt Meta de vrolijke noot in de Kerk van de Nazarener in Nijmegen. Zo trommelt ze vol overgave mee in de band. In gesprek met Marleen blijkt dat er zich in het leven van Meta een groot drama heeft afgespeeld. Toch was het juist in die periode de humor die haar weer overeind hielp: ze ontdekte het clownen. Ook Alexandra heeft te maken met worstelingen die je niet direct aan de buitenkant ziet. Maar een moeilijke jeugd zorgt ervoor dat ze soms nog flink met zichzelf overhoop ligt. Dat probeert ze haar eigen kinderen te besparen. En zelf vindt ze in de kerk de liefde en bevestiging die ze lang heeft moeten missen.
De Kerk van de Nazarener in Nijmegen is een jonge gemeenschap, opgericht in de jaren 80 van de vorige eeuw. Na een moeizame start is de gemeente inmiddels uitgegroeid tot een enthousiaste, actieve en hechte groep mensen. Gerda, liefkozend 'oma snoepje' genoemd, stond destijds aan de wieg van de gemeente. Veertig jaar later is ze er nog steeds te vinden. Een stuk jonger is Hadassa, maar dat maakt haar niet minder betrokken. Als kerkelijk werker zet ze zich op allerlei manieren in voor de gemeente én voor de mensen daarbuiten.
Marleen praat met twee bijzondere gasten. Anne is altijd op zoek geweest naar het snelle leven, status en geld. Dat bracht hem veel ellende, maar inmiddels heeft hij zijn missie gevonden in de kerk, zingend en als diaken. Jantsje zit nog midden in haar zoektocht en probeert alle ballen hoog te houden op haar boerderij. Zij is nog aan het ontdekken wat haar missie is. Ze doet ontzettend veel en zit nooit stil. Op haar boerderij vind je alle ingrediënten voor een perfecte retraite waarbij je de innerlijke rust kunt vinden, maar zelf heeft zij haar rust nog niet helemaal gevonden.
Marleen is op bezoek bij melkveehouder Arie. Zijn leven kwam in een stroomversnelling terecht toen zijn vader een ongeluk kreeg op de boerderij. Hierdoor moest hij het bedrijf eerder overnemen dan de bedoeling was. Zorgen voor zijn vader, de boerderij draaiende houden en vader zijn van een gezin met jonge kinderen is best een uitdaging voor hem. Zijn geloof trekt hem door de lastige dagen heen. Ook gaat Marleen in gesprek met koster Jan Dirk. Koster zijn in coronatijd is voor hem soms ook best een uitdaging. Er wordt veel extra's van hem gevraagd en dat maakt zijn werk nu anders dan anders.
Marleen is op bezoek bij een CGK/GKV-gemeente. Een samenwerkingsgemeente is een fenomeen dat je steeds vaker in kerkelijk Nederland ziet. In het Witte Kerkje in Sneek komen niet alleen mensen uit Sneek, maar ook uit de naastliggende dorpen. Marleen ontmoet mensen die vooral buiten de kerkmuren heel actief zijn. Jan heeft zijn roeping gevonden in het zorgen voor mensen die hulp nodig hebben. In zijn caravan slapen regelmatig mensen die geen dak boven hun hoofd hebben. Met een groepje maakt hij ook wekelijks maaltijden klaar voor mensen die het niet breed hebben. Ook het jonge stel Marjelle en Arie zijn erg actief buiten de kerk. Ondanks hun lastige start in deze kerk zetten zij zich enorm in om de jeugd ook binnen de kerkmuren betrokken te houden. Hun huis is regelmatig een plek waar de jongeren voor allerlei activiteiten samenkomen.
We maken kennis met twee bijzondere mannen. De joviale Arno heeft een groot hart. Met liefde wijdt hij zich aan de mantelzorg voor zijn moeder en met groot plezier zet hij zich op allerlei manieren in voor de kerk. Daarbij geniet hij intens van het contact met zijn gemeenteleden. Voor hen heeft hij altijd wel een praatje en een geintje klaar; vooral met Frans kan hij heel goed opschieten. Frans heeft een geschiedenis als molenaar en molenbouwer. Hij kan uren over het vak praten. Nog altijd is hij in hart en nieren een ambachtsman. Hij repareeert geen molens meer, maar hij sleutelt nog graag aan klokken. En hoewel hij alleen leeft, is Frans zeker niet eenzaam. Hij doet namelijk alle mogelijke vormen van vrijwilligerswerk in de kerk. Zo zit hij bij de klusgroep die elke week het nodige onderhoud aan het oude gebouw verricht. Daarin kan hij zijn kennis en kunde volop kwijt.
Geloven ziet er voor ieder mens anders uit. In de Protestantse Gemeente van Leiderdorp is er ruimte voor die verscheidenheid. Zo ontmoeten we Martine. Als geschiedkundige is haar geloofsbeleving sterk verbonden met het eeuwenoude kerkgebouw, maar ze is ook een echte denker en vindt het soms moeilijk om geloven en begrijpen bij elkaar te brengen. Ze is dan ook gestopt dat te proberen. In plaats daarvan geeft ze op een heel praktische en creatieve manier vorm aan het goede leven. Liesbeth heeft een lange spirituele weg achter de rug. Daarop heeft ze ontdekt dat het goed is af en toe de verstilling op te zoeken en in jezelf te keren. Tegenwoordig probeert ze ook anderen bij te staan in hun innerlijke groeiproces. Vanuit het Centrum voor Bezinning en Inspiratie leidt ze meditatieavonden voor mensen van binnen en buiten de kerk. Haar rijke binnenwereld weerhoudt Liesbeth er echter niet van om zo nu en dan eens flink de handen uit de mouwen te steken, bijvoorbeeld als de kerk geboend moet worden.
Al vierhonderd jaar bepaalt de Dorpskerk het aanzicht van het centrum van Leiderdorp. De Protestantse Gemeente heeft daar zijn thuishaven. Koster Henk is een man van weinig woorden, maar zijn daden spreken boekdelen. Hij geniet ervan om mensen zich thuis te laten voelen in de kerk. Daar zet hij alles voor in: zijn spitsvondige humor, zijn talent voor heerlijke koffie en zijn ervaring als tuinder. Eens per maand vormt de Dorpskerk ook het decor van kerkdiensten speciaal voor mensen met een verstandelijke beperking: 'Samen onbeperkt geloven'. Sinds jaar en dag zet Anneke zich in bij het organiseren van deze diensten. Het enthousiasme dat ze daarbij aan de dag legt, doet niet vermoeden dat haar leven niet altijd over rozen is gegaan. Na het vroege overlijden van haar vader kwam ze in een donkere periode terecht. Een nachtelijke boodschap van God zorgde voor een ommekeer. Tegenwoordig wil ze vrolijkheid brengen waar ze komt. Ballonnen blijken daarvoor heel geschikt.
Raymond is een tijd geleden bijna alles kwijtgeraakt en sliep zelfs een tijd in zijn auto. Door een bijzondere ervaring is hij toen tot het geloof gekomen. Zijn doop beschrijft hij als de mooiste dag van zijn leven. Binnen de kerk verricht hij nu allerhande klusjes en geniet hij ervan om anderen blij te maken. Guido is iemand met een ruig verleden. Hij luisterde naar donkere heavymetalmuziek en dronk veel. Toen hij zijn vrouw ontmoette, raakte hij geïnteresseerd in het geloof. In de kerk voelt hij dat hij van betekenis kan zijn voor anderen. In Het Open Huis wil hij graag de handen en voeten van Jezus te zijn, door mensen hulp te bieden die dat nodig hebben.
Marleen ontmoet Gerrit. Hij is in Het Open Huis terechtgekomen omdat hij hulp nodig had. Daar deed hij allerlei kluisjes, van schilderen tot zagen. Pas later raakte hij ook echt geïnteresseerd in het geloof, ook al begrijpt hij niet alles. Hij laat zich vooral raken door de opwekkingsliederen. Danuta kijkt sinds ze naar de kerk gaat anders naar het leven. Vroeger wilde ze veel geld verdienen, nu is ze blij dat ze gezond is en een goed netwerk heeft. De kerk is voor haar een stok achter de deur, want dat is haar motivatie geweest om haar passie en talent te gebruiken in de kerk.
Marleen is op bezoek in Het Open Huis. Dit begon ooit vanuit de Christelijk Gereformeerde Kerk als pionierskerk en is nu niet meer weg te denken uit Schalkwijk. Een multiculturele kerk in Haarlem met een maatschappelijke functie. Iemand voor wie die functie belangrijk is, is Cor. Hij voelt zich als een vis in het water in de kerk. De verschillende nationaliteiten maken het voor hem als een thuis. Hij voelt zich niet eenzaam, want hij heeft veel contacten in Het Open Huis. Dat is heel fijn voor hem, want zijn vrouw is drie jaar geleden overleden. Cor nam haar altijd mee naar de kerk, waar zij tot het geloof kwam. Marleen bezoekt ook Arlette. Zij wil dat iedereen zich thuis voelt. Als leider van het multicultureel team past dat perfect bij haar, aangezien er meer mensen in Het Open Huis zijn met een niet-Nederlandse achtergrond. Ze weet zelf als geen ander hoe het is om vanuit een ander land je te moeten vestigen in Nederland.
We ontmoeten Tonn en Hannah. Tonn en Hannah zijn echte pioniers en altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden binnen de tradities van de kerk. Zo organiseren zij kerkdiensten voor vluchtelingen. Foke is kunstenaar en probeert zijn medegemeenteleden op een creatieve manier na te laten denken over hun geloof. In gesprek met Marleen vertelt hij over zijn zoektocht naar zingeving en hoe hij zijn houvast vond in het christelijk geloof en in de kerk.
In de ring van het dorp waar de Ned. Hervormde Kerk Dirksland staat, kun je ook de 'oude bieb' vinden, een inloophuis waar iedereen welkom is. Mario is er vaste gast. Als hij niet in de tuin bezig is, dan zoekt hij wel spulletjes uit voor het kringloopwinkeltje dat in het gebouw gevestigd zit of hij schenkt met liefde een kopje koffie voor je in. Mario heeft het in zijn leven niet gemakkelijk gehad. In gesprek met Marleen vertelt hij hoe de betrokkenheid van de gemeente zijn leven een andere wending heeft gegeven. 'Gastvrijheid is mijn roeping', zegt Ineke. Op de boerderij waar ze woont - aan de rand van het dorp - is het altijd een komen en gaan van jeugd. Van kampvuur tot sport en spel: niets is haar te gek. In gesprek met Marleen vertelt ze hoe het komt dat ze hier altijd weer de energie voor weet op te brengen.
We zijn te gast bij de Nederlands Hervormde Kerk in Dirksland. Een grote, bloeiende gemeente die een belangrijke plaats inneemt in het dorp en op het eiland Goeree Overflakkee. We maken kennis met Ruud die vertelt waarom hij ooit heel bewust koos om zich in het dorp te vestigen en zich in te zetten voor de kerk. Als evangelisatie-ouderling zoekt hij naar wegen om het dagelijks leven en het geloof op een natuurlijke manier met elkaar te verenigen. Angelina is onderdeel van de muziekgroep. Met haar passie voor muziek en organisatie brengt ze niet alleen muziek in de kerk, maar ook bij mensen de thuis; in hun tuin of onder hun balkon. Uit eigen ervaring weet ze hoe bemoedigend muziek kan zijn, juist als je moeilijke momenten meemaakt.
Wie een bezoek brengt aan deze gemeente, kan het niet ontgaan: dit is een pinkstergemeente. We ontmoeten Dingena. Haar vaste plek is vooraan in de gemeente, vlakbij de vlaggen. Zodat, als zij dat tijdens het zingen van een lied voelt, ze er een vlag bij kan pakken om de aanbidding op die manier te ondersteunen en zichzelf te uiten. Vaste plek van Rodney is op het podium, spelend op percussie. Regelmatig gaat hij samen met andere kerkleden de straat op om het geloof niet alleen binnen de kerk te houden, maar juist ook daarbuiten bekend te maken.
De Regenboogkerk in Epe is een protestantse gemeente op de Veluwe, waar veel georganiseerd wordt. Zo kun je elke maand een viergangenmenu eten bij 'de Heerlijckheid', dat gekookt wordt door een enthousiast team van gepensioneerde dames. Een van die dames is Els van Bemmel. Hoewel zij niet gelovig is, heeft zij na het overlijden van haar man, die actief was in de kerk, de kracht van de gemeenschap aan den lijve ondervonden en voelt ze zich nog altijd sterk verbonden met de Regenboogkerk. Marleen bezoekt de kerkdienst en ontmoet daar een vaste bezoeker van de Heerlijckheid: de 60-jarige Piet Zeeman, die aan de rand van Epe in zijn huis in het bos boeken bindt. Een aantal jaren geleden kwam hij, na het bezoeken van de Alpha Cursus, weer terug bij het geloof van zijn jeugd. Het gemis van zijn moeder, die vijf jaar geleden is overleden, is groot. Voor hem is de Regenboogkerk een soort thuis geworden.
De Oud-Katholieke Kerk is een bonte verzameling van mensen uit alle lagen van de bevolking. Hoog- of laagopgeleid, rijk of arm, deze kerk trekt veel verschillende mensen aan. We volgen volkse Cor en Toos. Toos heeft het niet makkelijk gehad en door hard werken is ze permanent thuis komen te zitten. Toch zit ze niet bij de pakken neer, maar geniet ze juist van de kleine dingen, zoals een kop koffie en een tosti bij de Hema. De kunstzinnige Henk heeft na een lange zoektocht zijn plek binnen de Oud-Katholieke Kerk gevonden. Hij is een man die veel nadenkt over het geloof en daar soms ook kritische vragen over stelt. Met Marleen gaat hij in gesprek over deze twijfels, maar ook over de schoonheden waar hij zo van kan genieten, zoals de vorm van het kerkgebouw en de schilderijen die er hangen.
De Oud-Katholieke Kerk in Amersfoort is klein, maar ontzettend divers wat betreft de mensen die er een thuis vinden. Marleen gaat in gesprek met Michiel en Ramon. Op aanraden van hun oma zijn zij op zoek gegaan naar een kerk waar ze mochten trouwen. Inmiddels zijn ze 12,5 jaar getrouwd en erg actief binnen de Oud-Katholieke Kerk. Ook gaat Marleen op bezoek bij Stephanie. Op jonge leeftijd werd zij geadopteerd uit Haïti. Ondanks de warmte van haar adoptieouders mist Stephanie een stukje van haar eigen identiteit, want ze weet nog steeds niet wie haar biologische ouders zijn. Juist in de kerk voelt ze zich extra verbonden en geaccepteerd door haar medeparochianen, die voor haar als familie aanvoelen.
Marleen Stelling is op bezoek bij een kerk die voor haar onbekend terrein is. Pastoor Louis Runhaar neemt haar mee in de wereld van de Oud-Katholieke Kerk in Amersfoort. We maken meteen goed kennis. Wat is dat nou eigenlijk voor club? En wat is het verschil met de Rooms-Katholieke Kerk? Iemand voor wie de rituelen van deze kerk erg belangrijk zijn, is Allan. Na een overstap vanuit de Rooms-Katholieke Kerk heeft hij nu helemaal zijn plek gevonden bij de Oud-Katholieken. Op zijn manier draagt hij zijn kennis en liefde voor het geloof over aan acolieten en misdienaars. Ook maakt Marleen kennis met Marta, een van oorsprong Poolse priestersdochter, bij wie het geloof in het DNA zit. Als kind reisde ze al door heel Europa om andere parochies te bezoeken. Nu geeft ze het geloof door aan haar zoontje Danny, die misdienaar is.
Marleen gaat in gesprek met Daniel en Gea. Als theatermaker kan Daniel niet in de kerkdienst zitten zonder te bedenken hoe de woorden die gesproken worden ondersteund kunnen worden door decor en beeld. Daar krijgt hij binnen de gemeente alle ruimte voor. Gea heeft graag gesprekken die ergens over gaan en mijdt daarom de moeilijke onderwerpen in het leven niet. Dat blijkt uit haar initiatief om in de gemeente aan de slag te gaan met rouwverwerking én uit haar werk als contactclown. Hierin maakt ze op een bijzondere manier connectie met ouderen met dementie.
Dat de leden van de baptistengemeente Enschede veel doeners bevat, blijkt maar weer uit deze aflevering. Zo heeft Marleen een ontmoeting met Albert. Nadat Albert door een reorganisatie ontslagen wordt, moet hij op zoek naar een nieuwe invulling van zijn leven. Hij vindt dat in zijn werk voor vluchtelingen, waar hij met hart en ziel spullen voor inzamelt. Talitha zat nog maar net in de gemeente, toen ze een ernstige blessure kreeg en hulp nodig had. Dat die hulp onverwachts uit de gemeente kwam, was voor haar een warm bad en onvergetelijk. Het is haar drijfveer om zich nu in te zetten voor de mensen om zich heen, binnen én buiten de kerk.
Steeds meer jongeren verruilen Ameland voor het vasteland. Het eiland vergrijst en de kerk dus ook. Om hier wat tegenover te stellen is de Hervormde Gemeente begonnen te experimenteren met laagdrempelige vormen van kerk-zijn. In pioniersplek De Plaats vinden geregeld activiteiten plaats, waarbij ieder die wil kan aansluiten. Zo is er iedere week een Sing-Inn. Vol overgave worden de liederen op gitaar en mondharmonica begeleid door Johan. Samen met zijn vrouw Liesbeth zoekt hij telkens naar creatieve manieren om het evangelie aan mensen te vertellen. Ook Hanneke is bezig om het geloof door te geven. Met haar 29 jaar is ze een van de jongste gemeenteleden, dus het is niet verwonderlijk dat ze zich vooral voor de jongeren in wil zetten. Als jeugdouderling geeft ze in De Plaats iedere week leiding aan de tieneractiviteit Rock Solid.
Het geluid van de wind die ruist door het duingras vermengt zich met het ritmisch breken van de golven op het strand. Ameland is een plek waar je tot rust kunt komen. Dat ervaart ook Elisabeth. Aan het ritme van de zee voegt ze met haar spinnewiel een eigen, rustgevende cadans toe. Elisabeth komt uit het hectische Amsterdam, waar ze een roerig verleden heeft. Op Ameland kwam ze weer op adem en in de Hervormde kerk vond ze een thuis. Iemand die kan meepraten over de schoonheid van de natuurlijke elementen is Fokke. Doordeweeks werkt hij als timmerman en op zondag is hij koster in de kerk, maar in zijn vrije tijd trekt hij het liefst de duinen in om te gaan jagen. Daar, volledig in verbinding met de schepping, ervaart hij iets van God.
We zijn aangeland op Ameland. Marleen is te gast in de Hervormde Gemeente aldaar. 's Zomers, wanneer toeristen het eiland overspoelen, zit de kerk bomvol. Maar in de winter is het een stuk rustiger. Dan blijven alleen de eigen gemeenteleden over. Mensen wier leven onlosmakelijk verweven is met het eiland. Oene is zo iemand. Van de 84 jaar die hij oud is, heeft hij slechts achttien maanden aan vaste wal doorgebracht. Zijn hoofd zit vol verhalen en herinneringen, bijvoorbeeld over die keer dat acht paarden verdronken tijdens een actie van de reddingsboot. Maar zijn blik is niet alleen naar het verleden gericht. Geregeld ontmoet hij bij het 'Daalders Plakje' zijn vrienden, met wie hij de laatste nieuwtjes deelt. Ook Hennie is niet van Ameland weg te slaan. De gemeenschap was voor haar een grote steun toen ze te maken kreeg met borstkanker. Nu ze helemaal genezen is verklaard, pakt ze gepassioneerder dan ooit tevoren haar taken in de kerk weer op.
In de Vluchtheuvel in Arnhem zijn we te gast bij Aan Tafel. Elke vrijdag kun je daar rond etenstijd aansluiten om een hapje mee te eten. Iets wat belangrijk is in deze gemeente, het gevoel samen 'gezin' te zijn, waar mensen bij mogen horen. En om dan de kerk als thuis te laten voelen, daar houdt Janine zich mee bezig. Regelmatig is zij in de kerk te vinden om de kerk aan te kleden, gezellig te maken. Als initiatiefneemster van Aan Tafel en als kunstenares weet zij als geen ander een plek zo aan te kleden dat je je er welkom voelt. Wie dat ervaren heeft is Michaël, de 'klusjesman' van de kerk, voor wie de kerk meer thuis is dan zijn eigen huis en voor wie de gemeente voelt als een grote familie.
De Evangelische Roze Vieringen dienen als een veilige haven voor de bezoekers. Voor sommige is dit extra belangrijk. Neem Massa. Hij is uit Ivoorkust gevlucht omdat zijn familie niet kon accepteren dat hij homo was. Eenmaal in Nederland terechtgekomen, vond hij zijn weg naar de ERV. Daar kon hij zich thuis voelen. En hij ontmoette er Patrick. Ze zijn inmiddels goede vrienden en maken graag samen muziek, waarin hun Afrikaanse 'roots' nog duidelijk terug te horen zijn. Ten slotte maakt Marleen kennis met Alex en Siebren. Voor zij elkaar ontmoetten bij de ERV, zijn ze beiden getrouwd geweest met een vrouw. Alex heeft een biologische dochter en Siebren runt een gezinshuis via het Leger des Heils. Samen proberen ze een veilig thuis te creëren voor iedereen die bij deze ingewikkelde situatie betrokken is.
Tijdens de dienst van de Evangelische Roze Vieringen in Amsterdam ontmoet Marleen Ennio. Vanwege zijn geaardheid heeft hij lange tijd geworsteld om zichzelf te kunnen zijn. Tegenwoordig gaat dat gelukkig heel goed. Wat Ennio helpt, is dansen. Hij is dansleraar van beroep, maar dans is voor hem meer dan een manier om brood op de plank te brengen. Het is bij uitstek de manier waarop hij zichzelf kan uiten. Geregeld voert hij tijdens een dienst van de ERV een dans op. Ook Gea heeft een lange weg afgelegd om te worden wie ze nu is. Ze is opgegroeid in een conservatief christelijk nest en is zelf bovendien geen LHBT'er. Niettemin draagt ze de ERV een bijzonder warm hart toe. Ze heeft in de loop van haar leven breed leren kijken. Vooral haar man Ton heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. Helaas is hij twee jaar geleden overleden, maar Gea's huis puilt nog uit van de herinneringen aan hem.
Iedere laatste zondag van de maand biedt de Keizersgrachtkerk in Amsterdam onderdak aan de Evangelische Roze Vieringen. LHBT'ers vinden hier een veilige plek om met elkaar hun geloof te vieren. De komende drie weken dompelt Marleen zich onder in deze gemeenschap. Ze ontmoet Els. Els zit in het pastoraal team van de ERV en is tevens een van de weinige vrouwen die de vieringen regelmatig bezoeken. Ze ziet het als haar missie om de drempel voor andere vrouwen te verlagen. Zo organiseert ze voorafgaand aan iedere viering speciaal voor hen een uitje in Amsterdam. Lennart Pluim heeft eveneens een missie. Toen hij ontdekte dat hij homo was, ervoer hij geen ruimte om hierover te praten. Sindsdien probeert hij op verschillende manieren onder christenen het gesprek over homoseksualiteit aan te zwengelen, bijvoorbeeld door zijn verhaal te delen tijdens gastlessen op middelbare scholen.
Voor Shirley Vrede is de EBG een soort houvast in haar leven en waar ze zich weer kan opladen. Ze zette zich jarenlang in voor de kleinsten in de kerk en doet dat nu voor de jongeren, wat uitdagingen met zich meebrengt. Zij haalt haar inspiratie uit sterke vrouwen in de Bijbel, die het vaak niet makkelijk hadden. Want ook zijzelf heeft zich regelmatig door het leven moeten worstelen. Ze vertelt Marleen over hoe zij werd opgevoed door haar oma en hoe dat haar heeft gevormd. Patricia Creebsburg is begonnen aan haar tweede leven. Wat leek op een griepje, bleek een hersenvliesontsteking. Drie jaar geleden raakte ze in coma, werd opgegeven door artsen maar kwam wonderbaarlijk weer bij. De dankbaarheid straalt van haar af. Dankbaar voor de mensen vanuit de EBG die haar ondersteunden toen ze dat zo nodig had, dankbaar voor de kleinste dingen die ze nu wel opmerkt en in het leven voor haar ziekte niet. Als dank organiseert ze een etentje voor een aantal mensen die haar zo hebben bijgestaan in deze zware jaren.
We horen en zien een onmisbaar onderdeel van de Evangelische Broedergemeente in Utrecht: het samen zingen. De EBG wordt ook wel 'de zingende kerk' genoemd. Lia van Ommeren en haar man Franklin zingen vol passie mee. Niet alleen in de zondagse kerkdienst, maar ook in het koor van de kerk. De harmonie van het koor is voor Lia iets wat op meer plekken in haar leven terugkomt. Harmonie in de kerkzaal, waar ze als zaaldienaar zorgt dat alles klopt en de kerkdienst prettig kan verlopen. Harmonie in haar werk als schoonheidsspecialiste, en harmonie met haarzelf, nu ze herstellende is van de tweede keer borstkanker. Marleen ontmoet Lia thuis en raakt diep onder de indruk van het verhaal van deze krachtige, gelovige vrouw. Vivian Chocolaad staat elke vrijdagochtend op het voetbalveld met zijn 65 jaar, als een van de jongeren bij het walking football. Het weer houdt deze mannen niet tegen, hoe warm of koud het ook is, elke vrijdagochtend wordt er gevoetbald. De van origine Surinaamse voetbalclub Faja Lobi is meer dan alleen een voetbalclub. Ook de sociaal-maatschappelijke functie is sterk, want menig bezoeker die komt, komt vooral voor de Surinaamse sfeer, aldus Vivian. Zowel bij de voetbalclub als bij de broedergroep van de EBG draagt Vivian zijn steentje trouw bij als penningmeester, want zonder inzet van velen kunnen deze clubs niet blijven bestaan.
We zijn te gast bij de Evangelische Broedergemeente in Utrecht, die ook wel bekend is als de Hernhutters. Het merendeel van de gemeenteleden van het eerste uur is afkomstig uit Suriname en vandaar ook de bijzondere relatie met de EBG aldaar. Een van de unieke dingen van deze gemeente is de manier waarop het avondmaal met elkaar wordt gevierd. Christien Polanen, acoliet en gemeentelid, weet alles over de tradities en gebruiken vanuit de EBG. We volgen haar in de voorbereidingen van het avondmaal. Ook bezoekt ze samen met een vriendin 'De Grote Suriname Tentoonstelling' waar er nog zoveel meer te leren is over haar roots en over de betekenis van de klederdracht, wat haar specifieke interesse wekt. Trots lid van de gemeente, dat is Jane Barnwell. Voor haar is het wekelijkse bezoek aan de kerk het hoogtepunt van haar week. Ze ontmoet daar haar medebroeders en -zusters, wat voelt als een grote familie. Jane is niet alleen lid van het kookteam dat elke week de lekkerste hapjes serveert na de dienst, maar ze is ook lid van de aflegvereniging Moria. Een Surinaamse aflegvereniging die rijk is aan, soms geheime, rituelen en tradities. Een andere traditie voor Jane en haar man is om elk jaar te overwinteren in Suriname. Zodra in Nederland het vriespunt bereikt wordt, pakt zij haar tassen om tijdelijk terug te gaan naar de warmte in Suriname.
Tijdens haar laatste week in Veenendaal ontmoet Marleen Stelling Mozaïekers die geconfronteerd worden met de rauwheid van het leven. Neem Henk, hij is 51 en terminaal kankerpatiënt. Al drie jaar lang leeft hij in geleende tijd, terwijl zijn situatie steeds verder verslechtert. Samen met zijn vrouw Lydia probeert hij nog zoveel mogelijk uit het leven te halen. Zo gaan ze geregeld op stap met de camper en als het lukt bezoeken ze de kerk. Ook Rijk Harmen weet dat het leven niet altijd over rozen gaat. De dak- en thuislozen die hij wekelijks ontmoet zijn daar het levende bewijs van. In gesprek met Mozaïek0318 ontwikkelde hij het idee van een soepfiets, waarmee hij iedere donderdagavond op pad gaat om dak- en thuislozen van soep en broodjes te voorzien.
Marleen Stelling woont een kerkdienst bij in De Witte Kerk in Nieuw-Vennep. De Witte Kerk is een onderdeel van de PKN. Marcel van Kampen is een opvallende verschijning op de rommelmarkt van de Witte Kerk. Hij loopt er bij als een prins van een ander rijk. Hij doet dat om het verschil uit te leggen tussen hoe het er bij God en hoe het er in de wereld aan toegaat. Geloven en de kerk zijn voor hem erg belangrijk en dat wil hij doorgeven. Diezelfde motivatie heeft Nelleke Kapitein; in haar buurt, door haar inzet voor tieners uit de kerk en natuurlijk in het contact met oma Trekker, die elke week een hapje mee eet met het gezin.
De Witte Kerk is een onderdeel van de PKN. Marleen ontmoet Barend van Groenigen. Barend is de voormalige postbode in Nieuw-Vennep en kent iedereen. Ook is hij de grote motor achter de rommelmarkt die ieder jaar wordt georganiseerd. Een bezoekster van de rommelmarkt is ook Jessica Nieuwenhuis. Zij laat deze zondag haar dochter dopen in de kerkdienst. Ze vertelt aan Marleen waarom dat voor haar en haar man een enorm belangrijke gebeurtenis is. Jessica viert de doop van haar eerste dochter nog ieder jaar met haar.
Marleen Stelling woont een dienst bij in de Witte Kerk in Nieuw-Vennep. De Witte Kerk is een onderdeel van de PKN. Ze ontmoet Arwin Bos. Hoewel hij begon als advocaat op de Amsterdamse Zuidas, trok het boerenleven. Hij is al de vierde generatie akkerbouwer op het land van zijn betovergrootvader. Hij probeert het drukke boerenleven te combineren met een actieve betrokkenheid bij de kerk en dat valt niet altijd mee. Ook ontmoet Marleen Geerhard van Hulzen, die de archieven van de kerk beheert en veel weet van de geschiedenis. Hij bezoekt met Celine Oldenhage het archief van de kerk. Ten slotte vertelt ds. Arjan Berensen iets over de achtergronden van deze kerk, die zich in korte tijd ontwikkelde van plattelands- naar stadsgemeente.
Als pastoraal ouderling van de Regenboogkerk in Epe neemt Ineke Posthouwer haar taak met plezier serieus, bezoekt iedereen in haar wijk regelmatig, en juist ook de mensen die nooit in de kerk komen. Met een verse koek, taart of pannenkoeken komt deze bakkersdochter bij iedereen binnen voor een goed gesprek of gewoon een stukje aandacht. Juist dat is kerk-zijn, omzien naar elkaar. Haar man Henk is een echte dorpsman, actief op allerlei fronten, onder andere dorpsdichter van Epe en taalcoach van een Syrisch gezin. Ook ontmoet Marleen beeldhouwster Klaasje Grotenhuis. De Regenboogkerk is een warm bad geweest voor Klaasje toen zij in een lastige periode zat. Ze heeft een bijzondere vriendschap ontwikkeld met de 97-jarige Jet. Als Jet 98 jaar wordt, verrast Klaasje haar met een bezoekje.
Marleen Stelling ontmoet Hans en Johan, twee trouwe bezoekers van de Elthetokerk in Amsterdam. Johan kreeg een aantal jaren geleden een herseninfarct en vond in de Elthetokerk de warmte die hij nodig had. Bijzonder is dat hij niet gelovig is, maar wel aan alle activiteiten meedoet. Johan is in de loop van de tijd bevriend geraakt met Hans. Door straatangst kwam hij de deur niet meer uit. Zijn geloof hielp hem om zijn leven weer op de rit te krijgen. Samen wandelen zij heel Amsterdam door, maar ze vinden elkaar vooral op zondagochtend op het achterste bankje van de Elthetokerk.
De Elthetokerk in de Javastraat in Amsterdam: een kleine, hechte en vooral veelzijdige gemeenschap. Van ex-verslaafden tot hoogopgeleide yuppen, van jonge gezinnen tot ouden van dagen, veel verschillende mensen vinden hier hun thuis. Midden in de Indische buurt gebeurt er heel veel vanuit het kleine wijkgebouw waar de Elthetogemeente huishoudt. Marleen Stelling bezoekt de zondagse kerkdienst, ontmoet een aantal leden van de kerk en ontdekt hoe deze plek voor bijvoorbeeld klusjesman Karel en zijn vrouw Maria echt een thuis is geworden. Mevrouw Van ter Meij komt al tachtig jaar in de Elthetokerk en houdt van de geschiedenis, waar ze dan ook gepassioneerd over kan vertellen.
